HAIKUS JAPONESES

Para o día da poesía  proponemosvos un traballo no que ides ter que seguir a tradición japonesa e compoñer un haiku. Antes de que vos expliquemos a actividad é convinte que seaibades en qué consiste esta composición poética.
 

Un haiku é un pequeño poema tradicional japonés. Tan pequeno que a súa estructura consta de tres versos sen rima, que deben sumar un total de diecisiete sílabas. O primeiro verso debe ter 5 sílabas,ol segundo 7 e o terceiro 5, aunque non é obrigatorio seguir esa estructura.

  

O haiku, xeneralmente expresa unha sensación, unha imaxen, que pode ser evocada con enorme forza ou sutileza. Caracterizase pola sencillez, austeridade, brevedad e asimetría.
 

NO día da poesía, que se celebra o día 21 de marzo, podedes contribuir con un haiku que a vosa creatividade compoña. Teredes que combinar a poesía coa temática que podádes sacar do Proyecto deste curso sobre Enerxías Sostibles " Do pedernal á fusión". Busca en tres versos a maneira de expresar amor, dor, perigo... a imaxen que te inspire o mar, a contaminación, a desertización, os residuos, a auga, as enerxías alternativas... a natureza.

A continuación deixamos uns versos de Masaoka Shiki, un dos autores japoneses máis famosos neste tipo de poesía, este autor pasou gran parte de súa xuventude postrado nunha cama debido a unha enfermidadade. Descubrirás neles a súa experiencia.

Qué distinto el otoño                      Sobre las hojas verdes

para mí que voy                               que cubren la montaña

para ti que quedas                                           el sol pasea.

Llega el otoño                                  Camino caluroso

Paso los días pintando                      sobre esa piedra

flores y yerbas                                  descansan todos.

Confusas                                           Nos separamos

entre los pétalos                               y ahora me quedo solo

alas de pájaros.                                a la sombra del árbol.   


Volvió de la comedia                             Corté una rama

pero aún no se ha quitado                       y clareó mejor

las ropas de fiesta                                    por la ventana.

Agotó el camino del verano                    La hierba reverdece

y se interna en la montaña                     sin ayuda de nadie

tirando del carro                                    la flor florece